DE DIAGNOSE (OF TOCH NIET?)

 Naast de bank staat standaard mijn 'Mary Poppins'-tas met een breiwerk erin. Net voor diezelfde bank staat een rotan hengselmand met bijna 400 gestoffeerde hexagonnetjes, klaar om tot een deken te worden gemaakt en voor me op de salontafel liggen drie boeken opgestapeld om gelezen te worden. 'Langs Onveilige Wegen' uit de beginjaren '30, 'Not Part of the Plan' over het vertrouwen op God met de 'twists and turns' in ons levensverhaal en tot slot 'Je Vermoeidheid te Lijf', een boek over het hoe na covid en kanker en bij chronische aandoeningen. Drie geheel verschillende boeken met drie geheel verschillende niveaus qua energie, maar ook die blijven - net als mijn handwerken - ongeroerd. Mijn koffie kan ik nog net maken en (vaak koud geworden) drinken, maar veel komt er zo in de ochtend niet meer uit. Niet dat ik niet wil hoor! Och lieve, mijn binnenste schrééuwt om weer mee te kunnen doen met sociale aangelegenheden of de algehele maatschappij, maar mijn lijf denkt er helaas nog steeds heel erg anders over. Sterker nog.. het gaat zelfs nog steeds verder achteruit. Kun je je dat indenken?

Het heeft drie jaar geduurd, maar inmiddels heb ik 'zwart op wit' officieel wat diagnoses aan mijn broek. Om te beginnen post-covid (dúh), gevolgd door cvs met tot slot sinds een kleine twee maanden ook perifere polyneuropathie. Yep.. daar was in mijn rugzakje schijnbaar ook nog wat plek voor gevonden.. Let wel: met oorzaak onbekend, dus hoe en of aan te pakken is nog een grote vraag. Ondertussen loop ik ook af en aan bij de longarts binnen en wacht ik op een controle-echo van een (als het goed is nog) goedaardig gezwel in één van mijn nieren. Hoe ik me voel? Moe. Moe en uitgeput. Dag in, dag uit. En ik ben het wel zó zat!

Maar officieel diagnose of niet, het doet niets af aan hoe ik me voel of wat ik kan doen om me weer beter te gaan voelen. Gá ik me ooit nog wel eens goed voelen? Ik vraag het me vaak met tranen over mijn wangen af. Wat mis ik het leven! Het huishouden kunnen doen, sociale contacten onderhouden, creatief bezig zijn, klussen, collega's, van alles ondernemen met mijn jongste, tuinieren, bakken, er op uit, ontdekken.. 

Afijn.. vandaag nam ik dus even tijd om jullie bij te praten over waarom ik toch zo weinig online te vinden ben. Ik ben er nog wel, ik doe het ook nog steeds, het is alleen mijn lichaam die me gewoon glashard in de weg zit. Maar ik vecht door! In de hoop dat ik óóit nog weer de inspiratiebron mag zijn die ik vaak voor derden mocht zijn geweest. Handwerken, recepten delen, samen een bakkie gezelligheid doen. Ik ga er voor!

xxx Monique

MIJMERING IN DE ZON

 Net thuisgekomen van een kerkdienst bevliegt me weer dat heerlijke nostalgische gevoel. In een split second weet ik me met gevoel en gedachten in de woonkamer van mijn grootouders te plaatsen. De gezelligheid van het met elkaar zijn, de standaard aanwezige geur van vers gemaakte soep. Is het door het doorkomende zonnetje, het getjilp van de vogels of de geur van vers gezette koffie? Ik weet het niet, maar rustig word ik er wel van en genieten doe ik ten volste.

Tegelijkertijd komt de vraag me zomaar weer boven: wat is het toch dat de eenvoud van hun leven me zo naar het hart staat? En wat is het toch dat menigeen het hebben van weinig niet meer voldoende lijkt te vinden? Wie kan nog voluit zeggen écht te genieten van de vorig jaar geplante en - tot ieders verbazing - doorgekomen blauwe druifjes, jonge plantjes sla achter glas of de eerste zelf gezaaide bloemen voor later in de tuin? Ik gelukkig wel. En met mij weet ik mijn vriendin en nog een paar online kennissen wel te noemen, maar wanneer ik zo om mee heen kijk? De bekende tegels hebben in tuinen de overhand, een standaardwaslijn is in geen tuin meer te vinden, laat staan een paar rijen vers te plukken spinazie, andijvie, worteltjes of sla. Zo zonde!

Ondanks mijn enórme gebrek aan energie, het ervaren van dagelijks pijn en inmiddels ook 24/7 tintelende ledematen (alles bij elkaar zeker ook een reden van mijn wekenlange afwezigheid, later deel ik mogelijk nog wat meer) blijf ik mijn best doen om elke dag te genieten. Juist van de kleine dingen die me soms nog wel lukken. Een paar roze anjertjes halen voor op te tuintafel bijvoorbeeld, in etappes rustig op de knieën wat meegebrachte gladiolen planten of de eerste zaailingen voorzien van voldoende water. Hele kleine klusjes, niet altijd precies op het moment wanneer ik het zou wensen of zo lang als ik zou willen, maar toch.. Proberen, proberen, proberen. Is het niet voor mezelf, dan wel voor hen waar ik zo zielsveel van hou.

Afijn.. even een praatje pot zo op een zonnige zondag vanuit een langzaam uit een winterslaap ontwakende achtertuin. Of, wanneer of hoe vaak ik weer de mogelijkheid heb om een post te schrijven? Ik heb werkelijk waar geen flauw idee. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en als er met mijn gebrabbel maar één persoon een fijn gevoel van binnen mag krijgen, dan ben ik al blij.

Graag tot een volgend koffie- of theemoment zo samen!

xxx Monique

RECEPT BROWN STEW

 Op jullie verzoek! Dank jullie wel voor de via Instagram getoonde interesse voor dit recept ♡ Hier deel ik graag met jullie het recept voor de eenvoudige, maar o zo smakelijke en voedende 'Brown Stew' waar ik het eerder vandaag in mijn Instagram Reel en -post over heb gehad. Laat je nog weten of het is gelukt en wat je er van vond?

Het recept komt uit het Engelse boekje 'Eating for Victory' wat gaat over jezelf gezond voeden in de tijd van de WW2-rantsoenen van 1940-1954 (nee, geen foutje). Het is een nostalgische collectie van originele pamfletten die laten zien hoe miljoenen Britten zich staande hielden tijdens de grote voedseltekorten in de Tweede Wereldoorlog en nog ver daarna. Ik denk dat we er in onze tijd een heleboel van kunnen leren!

Ik wens je vooral veel plezier met het uitproberen van dit oorlogsrecept en voor nu ook alvast een smakelijke maaltijd gewenst!

Ingrediënten

 - 450 gram vlees (rund, lam, kalf of varken)
 - 4 eetlepels bloem
 - 3 theelepels zout
 - 1/4 theelepel peper
 - 30 gram vet
 - 225 gram uien, gesneden
 - 225 gram wortelgroenten, gesneden
 - een klein blaadje laurier
 - 450 ml water

Bereiding

Snij het vlees in stukken en rol ze door het bloem en de kruiden tot ze goed bedekt zijn. Smelt het vet in een pan en bak het vlees tot het goed bruin kleurt. Voeg de groenten met het blaadje laurier en water toe. Laat 1,5 tot 2 uur sudderen of tot het vlees goed zacht is.

RECEPT: LIMBURGSE VLAAI

 Mag ik als oer-Zuid-Hollandse dame eigenlijk wel een recept van een Limburgse vlaai met jullie delen? Of ga ik dan net een brug te ver  ;o)  Maar ze was zo leuk om te maken en zo prima te doen dat ik het jullie toch niet wil onthouden. Dit recept dateert uit de jaren '30 van de vorige eeuw. Bak je gezellig mee?

Ingrediënten

- 250 gram bloem
- 50 gram boter
- 5 gram zout
- 50 gram suiker
- 20 gram gist
- 1 ei
- 1½ dl lauwe melk

Bereiding

Maak op de bekende wijze een brooddeeg met een ei, gesmolten boter en suiker er door.

Rol het gerezen deeg op een met meel bestoven plaat of tafel uit tot een lap van ongeveer ½ cm dikte in de grootte van den vorm, waarin de vlaai gebakken moet worden. Besmeer den vorm met boter, steek een cirkel uit het deeg grooter dan de vorm. Leg de lap deeg er in en zorg dat het opstaand randje van den vorm ook bedekt is met het deeg. Beprik den bodem met een vork en laat het nog een half uurtje rijzen onder een vochtigen doek.

Bak daarna de vlaai in een heete oven gaar en lichtbruin (20 à 30 minuten). Neem ze uit den vorm, vul ze na bekoeling met vruchtencompôte, b.v. met abrikozen- of kersencompôte.

OMA'S WARME CHOCOLADEMELK

 Wie terug denkt aan de échte Hollandse herfst of winter kan er niet omheen en maakt onwillekeurig een plaatje in het hoofd met daarin een mok warme, dampende chocolademelk met slagroom. Laat staan op een dag zoals vandaag, wanneer de Sint ons land weer aan doet! Het is haast een traditie om deze heerlijke drank tot je te nemen bij het kijken naar de intocht, na een koude-neuzen-wandeling of zeiknatte fietsrit van of naar een veilig thuis. Een kop warme chocolademelk heeft iets comfortabels, net als een warme kop dampende thee. Iets geruststellends, in de trant van: het was even pittig, maar rust hier maar even lekker uit, hier ben je safe. En och, die grote dot slagroom is daarbij natuurlijk gewoon de kers op de taart. Wie wil er nu niet zo lekker worden verwend?

Maar niet altijd is de warme chocolademelk zo lekker bereid als ze vroeger bij oma op tafel kwam. De smaak veel te waterig of de zwaarte van de chocolade waar je de rest van de tijd nog zo'n last van in je maag blijft houden. Zo werd oma's chocolademelk helemaal niet beleefd! Oma's warme chocolademelk was een waar genot, een heuse opwarmer en pure verwennerij. Hoe maakte zij die hartverwarmende drank zo lekker? Hier lees je haar recept:

Nodig

- 2 liter melk
- 50 gram cacao
- 100 gram suiker

Zo maak je het

Roer de cacao met de suiker door elkaar, meng ze met een weinig koude melk langzamerhand aan tot een papje zonder klontjes.

Breng de overige melk aan de kook, giet er de aangemengde cacao roerende in en laat de melk roerende 5 minuten doorkoken.

Giet ze dan in het melkketeltje.

Uiteraard kun je de hoeveelheid melk en verdere ingrediënten aanpassen naar het aantal personen die zo'n kop lekkere, warme chocolademelk wenst.

Enjoy!